Vrijdag 26st, Mei 10:10:1 Am
| Violin10 |
|---|
| 26 jaar vrouw, Schorpioen |
| Norbeke, Netherlands |
| Italiaans(Basic), Javaans(Gemiddeld) |
| Internationale, Zanger, Astrofysicus |
| ID: 5761965551 |
| Vrienden: JeganIndian, umairkhan, Woody |
| Persoonlijke gegevens | |
|---|---|
| Geslacht | Vrouw |
| Kinderen | Nee |
| Hoogte | 152 cm |
| Toestand | Getrouwd |
| Onderwijs | Hoger onderwijs |
| Roken | Nee |
| Drink | Nee |
| Communicatie | |
| Naam | Vanessa |
| Bekeken: | 9885 |
| Telefoon: | +312987-878-76 |
| Stuur een bericht |
Beschrijving:
De nieuwste trend in de badmode is een monokini. Opgepast dames: voor u gezwind het bovenstuk van uw bikini weer onderaan in uw kleerkast dumpt: die monokini ziet er wel degelijk anders uit dan vroeger. Het is een broekje waarvan de stof overloopt in een bovenstuk, via een gesp of ander fraais op de buik. Een badpak met véél zijdelingse uitsnijdingen. Het heeft alleszins meer stof om het lijf dan een bikini.
Nog even en het ouderwetse nette badpak is het hipste kledingstuk op het strand en belendende percelen. Meisjes van tegenwoordig vinden toploos zonnen immers niet meer van deze tijd. Wat is er gebeurd, dat de monokini van weleer helemaal passé is? De monokini soms unikini genoemd was oorspronkelijk een badpak zonder topje dat de borsten bloot liet.
Hij werd bedacht door de Amerikaanse modeontwerper Rudi Gernreich in , niet zozeer als een commerciële stunt maar wel als een aanklacht. Rudi’s concept was een protest tegen een repressieve maatschappij in het Amerika van de jaren vijftig, die het naakte lichaam almaar meer reduceerde tot iets waar men zich om moest schamen.
Die groeiende seksualisering van bloot had tot gevolg dat het naakte lichaam als zondig werd gezien. Rudi Gernreich was zelf geboren in Oostenrijk, een land waar naturisten een stevige basis hadden en zich al jaren door gezonde naaktloperij tegen de almaar striktere beschaving keerden. Toen Gernreichs vader stierf, vluchtten hij en zijn moeder voor Hitler in naar de VS.
Hitler was aan de macht gekomen en had intussen het een en ander verboden, ook nudisme. Gernreich was zijn hele leven niet alleen een nudist, maar ook een voorvechter van de homobeweging en van de seksuele bevrijding. Hij ontwierp eerst voor vrouwen een reeks badpakken zonder baleinen of korsetstukken naar het voorbeeld van danskostuums, en zorgde daarmee begin jaren zestig in de States al voor een opmerkelijke trend.
Gernreich zag dergelijke badpakken als een bevrijding van het lichaam, en dus ook van de vrouw. Toen hij in zijn monokinipak bedacht, deed hij dat veeleer als een soort beeld dat hij had voor een ideale toekomst. Toch vroeg de beruchte Diane Vreeland van Vogue hem waarom hij het niet op de markt zou brengen.
Als het een feit is, dan moet je ermee doorgaan, vond Vreeland. Gernreich stemde in. Uiteraard kwam er massaal protest tegen zijn bevrijdende uitvinding uit alle puriteinse hoeken van Amerika. In een televisie-interview zei hij ter verdediging: “Wacht maar. Binnen een paar jaar zullen topless bikini’s volkomen normaal zijn. Die zomer werden er bovendien in New York City in totaal 3.
De bevrijde vrouw wilde de borsten het liefst bloot. Het zou nog duren tot de jaren tachtig voor ze in Europa goed en wel overtuigd waren van topless zonnen. Niettemin was het een trend die een stevige impact had op het zomerse aanzicht van de stranden. Voor veel vrouwen was het aanvankelijk een emancipatorisch gebaar, om zonder schaamte hun naakte bovenlichaam te tonen in het openbaar. Exhibitionisme van het feminisme.
Wat mannen deden, dat mochten vrouwen ook. Gaandeweg vervaagde dat motief. In Saint-Tropez aan de Franse Rivièra was het op den duur gewoon de norm om topless te zonnen. Egaal bruin stond chic. Een trend zoals een andere. In preuts Amerika daarentegen is monokini nooit een trend geworden. Toch is er in de staat New York sinds een wet van kracht die toelaat dat vrouwen zich met ontbloot bovenlijf in het openbaar mogen vertonen, ‘als het maar voor niet-commerciële doeleinden is’.
Kwestie van niet te discrimineren tussen de beide seksen. Een paar maanden geleden werd er in Manhattan nog een topless leesclubje Topless Pulp Fiction opgericht door een groep vrouwen die graag met de borsten bloot over literatuur praten. Aangezien er in februari een nota verspreid werd onder de verschillende politiekorpsen, worden ze door de politie braaf met rust gelaten.
De borsten ontbloten blijkt dezer dagen bijgevolg alweer een performante daad voor gelijke kansen. Een eis om evenveel bloot vlees bij beide seksen. En net zoals in de tijd van Gernreich zijn blote vrouwenborsten anno soms opnieuw een daad van verzet tegen een zekere verpreutsing. In verklaarde trendwatcher Herman Konings dat de verminderde populariteit van de monokini “niets te maken had met een nieuwe golf van preutsheid, wel met andere normen en waarden”.
Welke andere normen en waarden? Herman Konings legt vandaag uit: “Sinds Al Gore zijn Inconvenient Truth uitbracht in , is er wel degelijk iets veranderd tussen de generaties. De babybusters de kinderen van de babyboomers zetten zich af tegen de verworven vrijheden en het libertijnse gedrag van hun ouders en dus ook tegen het ongegeneerd topless zonnen.
Ze willen zich onderscheiden van de banaliteit in het gedrag van hun ouders, die als eersten blootgesteld werden aan symbolische consumptie. Dat is consumptie van producten die ze niet echt nodig hadden, waardoor de toestand van de planeet voor hun kinderen en kleinkinderen er vandaag zo lamentabel uitziet.
Binnen de beslotenheid van het gezin is er weinig sprake van gêne of schaamte. De badkamerdeur gaat nooit op slot. Maar zodra de buitenwereld meekijkt, wordt er meer afgedekt. Dat zijn geen professionele foto’s, waardoor vrouwen zich vaak onzekerder voelen over de imperfecties van hun lichaam, zeker als ze het strand opgaan. Aankleden is een driedimensionale vorm van fotoshoppen.
Bovendien is bedekken ook prikkelen, alles overlaten aan de verbeelding. Dat is storytelling. Heel anders dan de houding ‘What you see is what you get’ van de vorige generatie. Ook de zogenoemde ‘contactconditionering’ speelt uiteraard mee. Als je in een omgeving zit waar één gewoonte overheerst, dan neem je die automatisch al snel over.
Zo gaat het ook met mode op straat of op het strand. Het is een feit dat er tegenwoordig geen vrouwentepels meer te zien zijn aan het strand van Saint-Tropez. Alleen veertigers en vijftigers maken op andere stranden soms nog van hun verworven vrijheid gebruik. De meeste twintigers vinden topless zonnen voor vrouwen ongepast. Borstvoeding in het openbaar ervaren ze als gênant.
Veel jongens zweren bij wijde zwemshorts en associëren gewone Speedo’s met homo-erotiek. Herman Konings: “De invloed van een jonge generatie van Noord-Afrikaanse origine is groot. In hun cultuur is naakt samen douchen ongepast en is een gewone zwembroek aanstootgevend. Andere jongeren nemen die kledinggewoonte gewoon over, uit respect of uit peer pressure, de druk van groepsgenoten. Sinds het einde van de jaren negentig is seks de beeldcultuur beginnen te beheersen.
Trendsetters uit de modewereld gingen referenties uit de pornografie gebruiken om te choqueren. Ontwerper Tom Ford maakte prikkelende beelden voor imagocampagnes voor Gucci, een Italiaans modehuis waarvoor hij een stijl ontwikkelde die schokkend sexy was, maar tegelijk ook ultraluxueus. In zijn zog capituleerde ook het overgrote deel van de modescene. Wie geen perfecte boezem had, kon er gerust een aanschaffen bij een plastisch specialist.
Het woord ‘babe’ deed zijn intrede. Mark Wahlberg pronkte in zijn blote bast op Calvin Klein-reclames en vrouwelijke collega’s trokken in groep naar voorstellingen van de Chippendales, een rondtrekkende groep strippende hengsten. De seksualisering had ook gevolgen in de mode. Rond de millenniumwisseling was de leuze in vrouwentijdschriften wereldwijd: ‘If you’ve got it, flaunt it’.
Vrouwen werden aangevuurd om te laten zien wat ze in huis hadden, met duizelingwekkende decolletés, roksplitten, veel lipgloss en ultralange wimpers. Wat aan de buitenwereld blootgegeven werd, was niet meer het zuivere menselijke lichaam, maar een strategische onthulling met geen enkel ander doel dan te verleiden of te behagen. De commercie gebruikte seks als een hulpmiddel om zowat alle mogelijke producten te veilen.
Een vleugje erotiek of bloot in reclame bleek de waren beter te doen verkopen. Dansbewegingen werden almaar suggestiever, en ook in lyrics werd er geen vijgenblad meer voor de mond genomen. Intussen heeft het podiumwonder Lady Gaga zowat elke millimeter van haar lichaam blootgegeven. Rihanna’s handelsmerk is dan weer de podiumonanie. Die vorm van pseudoseksuele zelfbehaging lijkt voor jongeren minder aanstootgevend dan een paar blote borsten op een strand.
De omkadering van een podium of een videoclip schept een afstand. Seksuele handelingen krijgen een andere betekenis, naakt is deel van de performance. Bloot in een reële context is voor veel jongeren verwarrend en ongemakkelijk geworden. Sauna’s die badpakdagen organiseren om opnieuw jonge mensen aan te trekken, hebben tegenwoordig meer klanten dan de gewone blootsauna’s. Toen Gernreich zijn monokini op de wereld losliet, deed hij dat als een protest tegen de seksualisering van het menselijke lichaam, van onschuldig naakt.
In de jaren vijftig was het vooral de kerk die het kledingloze lichaam aan zondige seksualiteit koppelde, en aldus vooral het vrouwelijke naakt verketterde. Vandaag lijkt de verpreutsing een tegenreactie op het overgeëxposeerde lichaam in een seksuele context. Dat ook peuters en kleuters niet meer in hun onschuldige poedelnaaktheid over strand en gazon mogen lopen, maar al snel in bikini en zwemshort worden gehesen, heeft ook al te maken met een veranderde samenleving.
De aanklacht tegen kindermisbruik en kinderporno is zo luid geweest, dat ook een naakt kinderlijfje geassocieerd wordt met seks en dus bedekt moet worden. Een kleuter naakt laten rondlopen is voor sommige mensen al een teken van grensoverschrijdend ouderlijk gedrag. De wereld op z’n kop. Het uniform van jonge meisjes lijkt tegenwoordig dan weer te bestaan uit een ultrakorte short en een topje.
Overal, van festivalweide tot vakantiejob.
Andere materialen
